اندرونی علیا
قطع | سانتیمتر | ابعاد | تعداد صفحه | کاغذ پیشنهادی |
---|---|---|---|---|
رحلی بزرگ | 33 × 24 | 36 | 38 | 40 |
رحلی | 28 × 21 | 4 | 6 | 8 |
وزیری کتاب | 31-32 | 33 | 34 | 36 |
رقعی | 80.5-82.5 | 84.5 | 87 | 92 |
ربعی | 23.5 × 16.5 | 26 | 27 | 29 |
خشتی بزرگ | 62.5-64.5 | 66.5 | 69 | 74 |
خشتی کوچک | 34-35 | 36 | 37 | 39 |
پالتویی بزرگ | 87.5-89.5 | 91.5 | 94 | 99 |
- Fear and Trembling
- هیوبرت دریفوس (Hubert Dreyfus) (زادهٔ ۱۵ اکتبر ۱۹۲۹–۲۲ آوریل ۲۰۱۷)
- فیلسوف آمریکایی و استاد فلسفه در دانشگاه برکلی در کالیفرنیا
- کتابهای در زمینه فلسفه هایدگر
کییرکگور در اثر نفسگیر «اندرونی علیا»، با زبانی استعاری و الهامبخش، به ماجرای عظیم و شگفتانگیز قربانیکردن اسحاق بهدست ابراهیم میپردازد؛ ماجرایی که نشان از تعارض دارد. ابراهیم، پدرِ مؤمنی که حاضر است فرزند خود را قربانی کند تا فرمان الهی را اجرا نماید، تجسمی است از طغیان ایمان بر اخلاق. اما این طغیان، زاییدهی وحشت و اضطراب وجودی است. زیرا ابراهیم در مییابد که خداوند او را در موقعیتی غیرقابل تحمل قرار داده است: یا باید فرمان الهی را اطاعت کند یا حس پدرانهاش را. از اینرو، کییرکگور ما را به درون تجربهی وجودی ابراهیم میبرد تا نشان دهد که ایمان مطلق به خدا چگونه میتواند منجر به ترس و اضطراب شود. این اثر، تأملی عمیق در ماهیت ایمان و رابطهی انسان با مطلق الهی است.
زمانمندی انسان در اندیشههای کییرکگور و نیچه، پیشدرآمدی است برای درک عمیقتر هستیشناسی هایدگر. دریفوس، در تفسیر خود از آثار این دو فیلسوف دانمارکی و آلمانی، به دنبال ریشهیابی مفهوم وجود در اندیشهی غربی است. از نظر او، کییرکگور با تأکید بر اهمیت وجود ذهنی و تجربهی زیستهی انسان، و نیچه با نفی ارزشهای اخلاقیِ مطلق و تأکید بر ارادهی قدرتطلب انسان، زمینهی لازم را برای ظهور هایدگر و فلسفهی وجود او فراهم آوردهاند. هایدگر، با الهام از این دو فیلسوف، وجود را مقولهای وجودی و زمانمند میداند که در سرشت انسان ریشه دارد. از این منظر، وجود نه بُعدی انتزاعی، که تجربهای اصیل انسانی است که در زمانمندی حیات بشر جلوهگر میشود. دریفوس معتقد است که هایدگر با تکیه بر دیدگاههای پیشگامانهی کییرکگور و نیچه، وجود را از حصار انتزاع مفهومی آزاد میکند و به مثابه تجربهای وجودی برای دازاین (انسان هستیمند) مورد تأمل قرار میدهد.
پیمان شیرپور: سبک نوشتاریاش خیلی سنگین و پیچیده است. اون جملات طولانی و پیچ در پیچ مینویسه که خوندنشون سخته. گاهی اوقات آدم حس میکنه داره با متنی طرفه که فقط برای فیلسوفها قابل فهمه. دوم اینکه خیلی مفاهیم مجرد و انتزاعی رو مطرح میکنه که گاهی ارتباط زیادی با زندگی روزمره ما ندارن. نمیشه به راحتی بفهمی چطور میتونیم از این ایدهها در عمل استفاده کنیم. سوم اینکه نوشتههاش کمی یکنواخت و تکراری هستن. مثلاً توی چندتا از کتابهاش مدام درگیر مفاهیم مشابهی مثل ایمان، ترس، اضطراب و ناامیدیه و کمی حس تکرار میکنه. البته اینها نظر شخصی منه. با وجود این مشکلات، باز هم فکر میکنم آثار کییرکگور در مجموع ارزشمند و تأثیرگذار هستند.