کتاب زبان و مرگ

از کتاب زبان و مرگ می توان به عنوان «درآمدی درخور به فلسفه» یاد کرد که نشان از «روش تحلیل» کار فکری جورجو آگامبن دارد. او از «امر زبانی» به «امر وجودی» نقب می زند و این گونه «راه رهایی» را بر «زمین هستی» بنا می کند. آگامبن از سویی جهان معاصر را تیزبینانه به نقد می کشد و از سوی دیگر نگاهی امیدوار به «اجتماع آینده» دارد. در نوشته های او از یک طرف به «نقد منفی» برمی خوریم که مشخصه ی تفکر اروپایی پس از جنگ است و از طرف دیگر منتقد پرشور و دانایی را بازمی یابیم که با دقت و بصیرتی ژرف هر «سند» به جای مانده ی «سنت» را می کاود و بیش از هر چیز بر امکانات زبانی آن سند تاکید می کند.

در این کتاب، دربارة ماهیت زبان، متافیزیک، منفعیت، ریشه‌های نیهیلیسم و بی‌بنیادی وجود آدمی از منظر نگارنده و فلسفة فکری وی بحث شده است. مباحث کتاب حاضر، در واقع محصول سمیناری هشت روزه است که نگارنده در خلال سال‌های 1979 و 1980 در آن شرکت کرد. بحث اصلی در کتاب با نقل قولی از «گوهر زبان»، اثر «هایدگر» آغاز شده که فیلسوف در آن از «رابطة گوهر زبان و مرگ» سخن گفته است. کل سمینار هم پژوهشی در باب ماهیت و احتمال وجود همین رابطه، لحظات مهم و سرنوشت‌ساز ظهور آن در طول تاریخ متافیزیک و نیز بررسی امکانات اندیشة «هایدگر» و جست‌وجوی مرز نهایی این اندیشه است. این کتاب، نشان از «روش تحلیل» کار فکری نگارنده دارد. او از «امر زبانی» به «امر وجودی» نقب می‌زند و این‌گونه «راه رهایی» را بر «زمین هستی» بنا می‌کند. «آگامبن» از سویی جهان معاصر را تیزبینانه نقد می‌کند و از سوی دیگر نگاهی امیدوار به «اجتماع آینده» دارد.